AŞK, BULUNMAYACAK OLANI ARAMAKTIR

ey dost
arayanlar bulur derler ya!
çok hayati olan şey arayıp bulunacaksa eğer
dolaşıp durma...
değmez aranmana...
değmez işte.
bulunca araman bitecekse eğer,
buldum dediğin şey
senin olmuş ve tüketilmiştir.
hadi biraz romantik takılalım;
kerem'in dağları delmesi aslı’sına kavuşmak için değildi ki,
derdi;
yolunda olmaktı, aramaktı işte...

aşk
arayıp da bulunan ve sahip olunan değil
aşk
bulunmayacak olanı aramaktır be dost...

ey yolcu
ey hakikat arayıcısı,
o aşk varya o aşk...
ah..!
kaç yüzü vardır, kaç şekli..
buldum dediğin an da kaybolduğun andır
onu derim...
ah bilsen.

kendi doğruları olan ve bunun uğruna mücadele vermek
bütün dava adamları için elzemdir
dava adamlarının en büyük handikapı
o inanmışlık ve koşuşturma içerisinde,
bir süre sonra
dava dediği ve inandığı esasların sahibi olduğu zannına düşer
davaya sahiplenmek ayrı,
davanın sahibi olmak ayrıdır.
dinin sahibi olmak duygusu
dindarların başına gelecek en kötü
sonuçlardan biridir

bak nasıl da konuşuyorlar!
sanki Allah'tan sufle alır gibi.
bulmuş ya arkadaş hakikatı!
Allah’ın ve peygamberin sözlerini
kendi bulduğu ve yorumladığı kısma nasıl da utanmadan yerleştiriyor...

halbuki
dinin tabiatında vardır yorum.
ey! orda mısın dost?
din yorumdan ibarettir
ve yorumu açık olmayan bir elin parmaklarını geçmez.

öyleyken,
kesin inanç sahipleri doğru bildiği şeyin tek olduğunu zanneder
ve kendi inandığı dışındaki yorumları reddederek adım adım
tek-fikir  bu,
'doğru benim' olan  çizgisine kayar.

öyle işte
birlikte yürüdükleri,
aniden yolda geri kalan, aymaz, gevşek kişilere,
sonra da bir bir yoldan çıkanlara dönüşürler.
en yakınları,
artık onlar  için acınacak veya en önce yok edilecek tarafa geçmişlerdir...
muhatapları hastalıklı olur, sapık olur,
falan.
en son vardığı yer
tekfir eder ve kurtulur...

inanmışlık ne ilginç bir şey.
inanıyorsun ve inandığın şey için ölüm vız geliyor.

İnançlı olmak ayrı, kesin inançlı olmak ayrıdır.
yolun vasatında kalmaktır esas olan...
dindarların en büyük imtahanı,
vasattan  ifrata çok hızlı geçecek potansiyeli
kendi içlerinde taşımalarıdır...

bilesiniz ki, kesin inançlar çoğaldıkça
yolun kenarına doğru kayış başlamıştır.
çünkü;
İfrat dindarların bir adım ötesindedir.
vasattan ayrılma adım adım gelir.
önce, yaptıkları /ettikleri sıradanlaşır,
yeni ve daha büyük haz'lara doğru çevirirler yönlerini.

sorgulanamaz
inanç ve düşünceler kaplar benliği...
beraberinde taşkınlık başlamıştır.

ey yolcu,

İnandıkların senin en doğruların olsun ama
kemaliyle değiştirmek için de
can atanlardan ol.

seni yolda vasatta tutacak olan
kesin inançların değildir,
yolun getirdiklerine karşı duruşundur.
değişime direnme,
durma önüne.
Eğer, büker, yıkar da geçer adamı.

değişim değildir korkulacak olan,
dönüşümdür.
değişim;
esnemektir,
savrulmayı önler bilesin...

degişimle dönüşümü ayırt edemeyen kafa
kendine ve çevresine sayısız yük çıkartır.

değişim;
kişinin kendi isteğiyle olur ve bu tekamüldür,
dönüşümse,
köklü olan değişimdir
varlığa yapılan dayatmadır ve
başkalaşım halidir.

değişmeye kapalı olanlar var ya
hani köşeleri çok olan keskin şahıslar   
ha! onlar işte tanıdınız
ne çok yorgunluk sebebidirler
ah bilseler.
dindarlıkla beslenen kişilikler,
bir de bu köşelerine
Allah ve peygamberden destek bulur ya!
of ki of..

yalın kılınç ortalıkta geziyorlar görmez misin dost.
onlar sadece mutsuzluk sebebidirler,
mutsuz adamlar ne olacak...
din
insanın üzerindeki,
yüklerini alsın ve özgür olsunlar diye
geldiğini bilmeyen/anlamayanlar,
ve dini
insanın sırtına bir yük olarak koyan merhametsiz adamlar,
adamlar diyorum dikkat edin.
Kadınları, çocukları, bir de bilmeyenler vardır ya, zayıf bırakılanları
bu anlayışın yükü altında
din diye ezdirilen biçarelerdir işte…

razı edilecek olan Allah yerine,
razı edilecek köhne dini anlayışlarını dayatırlar hayat sahiplerine...

ey yolcu

seni razı  edilecek olana götürecek olan şey
çoğaltıklarında olmadığı gibi
tek hakikat zan ettiğin inançların da değildir.

"adeta çıldırtan bir dengenin içinden geçen yola düştün"

öyleyse vasat;

ısrarla,
hayr adına
az da olsa sürekli yaptığın,
ve
orta yolda kalmak için
hakikati arayışındaki
gösterdiğin çabadır.

ey yolcu

sen ‘bulan’lardan olma,
buldum dediğin an kaybolduğun andır
onlar erken erenlerdir.
çürüme ve ölüm kaçınılmazdır

sen
arayanlardan ol ki;
hayat bulasın...

Not; yazılarımın, dilediğiniz kısmı dahil, dilediğiniz şekilde dostlarınıza ikram etmeye açıktır.