Babamın hikayelerinden: “İnsanlar üç türlüdür”.

Bir gün babamın yanında atölyede çalışıyordum. Bir adam geldi, bir iş yaptırdı.

Ancak adam tam hatırlayamadığım bir sebeple babamla tartışmaya başladı.

Babam dükkan sahibi olmanın verdiği edeple alttan aldıkça adam gemiyi azıya

alıyor, bağırıp çağırıyordu. Nice zaman sonra adam atölyeden ayrılıp gitti.

Adam dükkandan ayrıldıktan sonra babam, bana dedi ki oğlum insanlar üç

türlüdür. İt soyundan gelenler, eşek soyundan gelenler ve insan soyundan

gelenler. Sen insan evladı olduğunu göster her zaman. Sana şimdi bunun

hikayesini anlatacağım iyi dinle.

Tufandan Nuh Aleyhisselam’ın üç oğlu, bir koca karı ve kızı kurtulmuş.

Çocukların hepsi kurtulan kızla evlenmek istemişler. Kendi aralarında

yarışırcasına babalarına gelerek koca karının kızı ile evlenmek istediklerini

söylemişler. İşin ilginç yanı Nuh Aleyhisselam üç oğluna da koca karının kızını

alacağına dair söz vermiş. Ancak bir süre sonra büyük bir çıkmaza saplandığını

anlayıp Allah’a:“Yarabbi, beni bu müşkülden kurtar” diye dua etmiş. Allah ona:

“Sen komşunun kızına dünürcü olarak git ve Allah’ın emri ile onu büyük oğluna

iste” diye vahyetmiş.

Nuh aleyhisselam kızı istemeye gittiğinde evde üç kız görünce çok sevinmiş ve

duasının kabul edildiğini düşünerek üç oğlu için üç kıza da talip olmuş. Komşu bu

talebi kabul edince de onları evlendirmiş.

Düğünden bir kaç gün sonra koca karı Nuh aleyhisselama gelip kapıdaki köpeği

ile ağıldaki eşeğinin kaybolduğunu ve bir kaç gündür aramasına rağmen bir türlü

bulamadığını anlatmış.

Nuh aleyhisselam nikahtan bir kaç ay sonra çocuklarını ziyaret etmek için evden

çıkmış, önce büyük oğlana gitmiş, bir iki gün misafir olmuş, yemiş içmiş oğlu ve

gelini ile muhabbet etmiş. Sonunda oğluna, “nasıl gelin hanımdan

memnunmusun?” diye sormuş. Oğul:

- Pek iyi, pek has. Çok memnunum. Ama bazen bir huyu tutuyor, hiç olmadık

anda bağırıp çağırıp beni köpek gibi ısırıyor demiş. Nuh:

- Her insanın ufak tefek kusuru olur, onları da görmezden geleceksin oğlum.

Hanımın ile iyi geçinmeye bak, demiş ve oradan ayrılıp diğer bir oğlunun

ziyaretine gitmiş.

İkinci oğlu ve gelini de Nuh Aleyhisselam’ı misafir etmişler. Gerekli hürmeti

göstermiş. Güzel yemekler yapıp karnını doyurmuşlar. O gece Nuh ikinci oğlunda

yatmış. Gelin, siz baba oğul belki özel şeyler konuşursunuz, belki biraz

dertleşirsiniz, diyerek müsaade almış odasına çekilmiş.

Baba oğul geç vakte kadar sohbet edip hasret gidermişler. Nuh oğluna:

- Oğlum evliliğin nasıl gidiyor. Gelin hanımdan memnunmusun? herhangi bir

şikayetin varmı? diye sormuş. Oğul:

- Çok iyiyiz babacığım. Beni evlendirdiğin için sana müteşekkirim. Eşim ile aram

gayet iyi, kendisinden çok memnunum. Gelininin tek bir kötü huyu var, ben de

onu görmezden geliyorum, gül gibi geçinip gidiyoruz, demiş. Nuh:

- Oğlum o kötü huy nedir? söylersen belki bir çaresini buluruz demiş. Oğul:

- Gelininin bazen bir inadı tutuyor. Kırmak mümkün değil. Bir kere olmaz derse

iki cihan bir araya gelse o işi yaptıramaz, deyince; Nuh ona diyor ki:

- Aferin oğlum, aile reisi dediğin hane halkını idare edendir, zaten evlilikte bazı

şeyler görmezden gelinmez ise hayat çekilmez olur, demiş.

Nuh Aleyhisselam üçüncü oğlunu ziyaret için oradan ayrılmış.

Üçüncü oğlu ve hanımı da Nuh Aleyhisselam’ı tıpkı diğerleri gibi gayet iyi

karşılamışlar. Nuh aynı soruları üçüncü oğluna da sormuş. o:

- Pek iyiyiz baba, beni bu kızla evlendirdiğin için sana sonsuz müteşekkirim. Hiç

bir şikayetim yok. Geçinip gidiyoruz işte, demiş.

Nuh aleyhisselam bu ziyaretlerden sonra koca karının köpeği ile eşeğinin aniden

kaybolma nedenini anlamış. Ama kimseye bir şey söylememiş.

Rahmetli babam bu hikayeyi anlattıktan sonra bana şu nasihati etti. Oğlum

unutma insanlar üç türlüdür. İnsan evladı olanlar, eşek huylu olanlar ve it

karakterli olanlar... Siz insan evladı olanlar ile arkadaş olun, eşek veya it huylu

olanlardan uzak durun. Kötü huyları olan kişilere bulaşmayın. Onları kötü

huylarından uzaklaştırabileceğiniz vehmine kapılmayın. Çünkü huy, kolay kolay

değişmez. Atalarımız “Can çıkar huy çıkmaz” diye boşuna dememişler.