Sahi, çocukken de tedirgin olur muyduk yağmur başlarken?

Oysa büyükler "rahmet geldi" derlerdi eskiden.

Artık korkuyoruz, acaba şimşek bir afeti mi getiriyor peşinden?

.....

Pandemi, yangınlar, depremler, seller...

Kaybettiklerimiz...
 
Ağzımızın tadı iyice kaçtı.Şirazemiz kaydı.Hayatımızın hangi sayfasında kalmıştık, şaşırdık.

Hayatın gerçeğidir bunlar.Lakin, üst üste mi geldi ne?

Yoruldu ruhlarımız.

Ekonomik sıkıntılar ise ayrı bir dert.

Karnımızı doyurup, asgari ihtiyaçlarımızı karşılasak büyük bir iş başarmış oluyoruz.

Hele bir de borcumuz yoksa değmeyin keyfimize.

Bizden iyisi yok.

Şükretmek elbette hayatımızın olmazsa olmazı.Nankörlerden olmaktan Allah'a sığınırız.

Fakat daha insanca bir yaşamı hayal etmek de suç olmamalı.

Daha az dünya telaşı, daha az geçim kaygısı.

Biraz hobilerimize zaman ayırmak, biraz sanata merak sarmak, biraz da edebiyatla hemhal olmak.

Çok mu?

Galiba çok.Şartlar, hayat enerjimizin tamamını harcamaya zorluyor bizi.

Bir fincan çay alıp yağmuru izlemek vardı önceleri.Şimdi gök gürlese "eyvah" diyor kimileri.

......

Artık korkuyoruz, acaba şimşek bir afeti mi getiriyor peşinden?

Oysa büyükler "rahmet geldi" derlerdi eskiden.

Sahi, çocukken de tedirgin olur muyduk yağmur başlarken?