Tatildeki Çocuk

Beklenen cumalardan biri daha geldi ve çocuklarımız ara tatile girdiler. Çocuklarımızın sayısı epey bir artmış ve 18 milyonu (okulöncesi, ilkokul, ortaokul ve lise) aşmış durumda, aslında bu sayı ülkemizin dörtte biri demek. Aynı zamanda ülkenin yarınları demek.

Tatil başladı ama daha tatil başlamadan anne-babalar tatilde ne kadar soru çözüleceğini, hangi derslerin tekrar edileceğini, gerekirse alınacak takviye dersleri ve girilecek deneme sınavlarını hazırlamışlardı. Yani tatili “eziyete” dönüştürmek için bütün malzeme hazırdı. Oysa ara tatil yapılmasındaki amaç dönem içerisinde yorulan çocuğa bir nefes aldırmak. Eğitim-öğretim süreci çok uzun bir yolculuk, üstelik sadece akademik başarının olmadığı, sosyal, duygusal, ahlaki vs. yani insani boyutları olan bir yolculuk. Bu yolculukta sadece akademik başarıyı öne çıkararak ve onu önceleyerek hareket etmek, tatilde dahi nefes almasına izin vermemek başta çocuk olmak üzere herkesin kaybetmeye mahkum olduğu bir sürece kapı aralamaktan başka bir işe yaramayacaktır.

Aslında analoji yapıp olayı şöyle açıklayabiliriz; 20 saatlik bir araba yolculuğu yapacağınız zaman, 20 saat aralıksız araba mı kullanırsınız? Tabi ki hayır, mola yerlerinde durur hem kendi hem de arabanızın ihtiyaçlarını karşılar, arabanızı ve kendinizi dinlendirir, yakıt alıp daha dinç bir şekilde yola çıkarsınız. Ya da trafikte aracınızla giderken kırmızı ışıkta durduğunuzda vitesi boşa alıp arabayı rölantide bekletirsiniz, boş yere gaza basıp arabayı bağırtmazsınız. Çocuklarda da durum böyle, tatilde gaza basmanın bir anlamı yok, bu süreç bir ihtiyaç molası, ebeveynler olarak bırakalım bir nefes alsınlar hatta daha fazlasını yapabiliriz. Bu tatilde onları gerçek hayata döndürebiliriz. Nasıl mı? Şöyle;

Bu tatilde yine dört işlem çalışalım, ama bu defa çocuğumuza topladıklarından/biriktirdiklerinden hiçbir kazanç beklemeden ihtiyaç sahibi birisi için çıkarmayı gösterelim, sahip olduğunu bir kardeşi ile bölmeyi yani paylaşmayı öğretelim. Dünyada ki başka çocukları gösterip, onların durumunu anlatalım. Yanı başımızda Suriye’deki çocukları savaşın çocuklarını, Nijer’de açlıktan yaprakları yiyen arkadaşlarını anlatıp, zorla silah altına alınan çocukları söyleyelim, bilsinler ki hayatın gerçek anlamını anlaya bilsinler. Bir hasta ziyaretine götürün, bir yaşlıyı birlikte ziyaret edin, elini öpün. Bir fakirin sofrasına misafir olun, sonrada onları evinizde ağırlayın ve bunu yaparken mütevazi olmayı, o fakiri incitmeden yapmayı öğretin.

Dedesine, babaannesine/anneannesine gönderin, birlikte vakit gersinler, hem çocukları hem de büyükleri mutlu edin. 50 lira verip markete gönderin ve evin ihtiyaçlarını almasını söyleyin, söyleyin ki hayatın nasıl bir şey olduğunu doğru anlasın. Sonra birlikte kitap okuyun, okuduklarını tartışın, onun fikirlerini dinleyin, ama itiraz etmeyin dinleyin, sizin gibi düşünmediğini görün ve onu anlamaya çalışın. Anneler, kızlarına anne olmayı anlatsın, zorlukları ile birlikte güzelliklerini ve önemi tarif etsin. Babalar, oğullarına baba olmayı, babanın bir aile için önemini ve değerini anlatsın. Yapılacak başka güzel şeyleri ve daha fazlasını bulabilirsiniz, yeter ki bulmak isteyin.

Bu tatilde çocuklarımızı şu akademik başarı maratonundan çıkarıp, insani özelliklerle tanıştıralım. Onlara hayatın gerçek anlamını anlatalım ya da anlamalarını sağlayalım. Aksi halde yarın okul bittiğinde akademik yetkinlikte zirve yapmış ya da bu yolda kendisini heba etmiş ancak insani niteliklerde sınıfta kalmış çocuklarla karşı karşıya kalacağız.

Tercih sizin/bizim, İYİ TATİLLER.