Beni Unutmayın

Siz meselenin yeni olduğunu sanıyorsunuz ama aslında mesele çok eski. Hırsızlar evimize girdiğinde başladı her şey, yıllardır çalıyorlar, evlerimizi, topraklarımızı, çocukluğumuzu, oyunlarımızı...

Ama bir dakika ben size bunları anlatmayacaktım. Beni unutmayın diyecektim. Sahiden ben kimim hatırladınız mı?

Söyleyeyim size; 

Ben, ekranlarda gördünüz, hani korkudan şoka girmiş yanındaki doktora sadece başını sallayarak cevap veren ve biraz merhamet görünce onun boynuna sarılıp ağlayan 4 yaşındaki iri  güzlü çocuğum.

Ben, uykuda evi bombalanan, uyandığında enkaz içerisinde olan ve gözleri dışında her yeri çamur olan, saçlarını bir daha tarayamayacak olan annesini isteyen 6 yaşındaki kız çocuğuyum.

Ben, acil serviste bir sedye üzerinde her yeri yararlanmışken avucunun içindeki yarayı yanında travma geçiren  5 yaşındaki  abisine göstererek teselli bulmaya çalışan, O 3 yaşındaki; hani sizin üzülerek izlediniz çocuk var ya işte O’yum.

Hani yanında bir kadın cesedi geçirilirken "bu annem, vallahi bu annem " diye feryat eden 10 yaşındaki kız çocuğu vardı ya, işte O, benim.

Aslında ben tam olarak kimim biliyor musunuz? Annesinin karnında, bu dünyanın hiçbir kötülüğünü bilmeden doğum denen mucizeyi beklerken "son derece medeni ve uluslararası hukuka uygun" olarak evimizin üstüne düşen tonlarca bombadan sonra ölmüş annemin karnından kimsesiz olarak doğan bebeğim. Annem yok, onun sıcaklığını bilmiyorum, göğsüne sarılıp gözlerinin içine bakarak süt içemiyorum. 2 haftadır çok yalnız ve hala ağlıyorum.

Beni unutmayın, zira ben hiçbirinizi unutmayacağım.

Beni her gördüğünde yüreğine kor düşen, çocuklarının yüzüne bakmaktan, onları sevmekten utanan, gücü yettiğince beni tanıdığını söyleyenleri, bunu bütün dünyaya haykıranları unutmayacağım. Belki bir gün sizlerle bir çocuk parkında oynar, bir okul çıkışı karşılarız ya da o en güzel bahçede birlikte eğleniriz.

Ama sizi de unutmayacağım;

Hani gözlerini hep başka yöne çeviren, çocuklar arasında ayrım yapan büyüklerim, sizi hiç unutmayacağım.

Bizim sesimiz olmak için çabalayan insanların yaptıklarını küçümseyen, bunlardan bir şey çıkmaz diyen amcalar/teyzeler sizleri de unutmayacağım. “Efendim onlar da şunu yapmasıydı, zaten dedeleri de  böyleydi” diyen vicdanını kaybetmiş büyük insanlar asıl sizi hiç unutmayacağım.

Devlet adamlığı yaptığını sanıp tiyatro oynayanlar, gazetecilik diye bizim ölümlerimizi meşrulaştıranlar, bize yaşatılan cehennemi uluslararası hukuka uydurmaya çalışanlar size söylüyorum ben  hala o acil serviste titriyor, avucumdaki yarayı abime gösteriyor ve beni emzirecek annemi arıyorum.

BENİ UNUTMAYIN ÇÜNKÜ BEN SİZİ HİÇ UNUTMAYACAĞIM...

Doç.Dr.Mehmet Sağlam