Çocuklar mutsuz, çocuklar üzgün,
Bekledikleri, özledikleri kar yağmıyordu,
Oysa çocuklar için kar, kendileri gibi saf ve doğal bir mutluluk.
Sonra gök açıldı, taneler inmeye başladı.
Düşen her kar tanesi yeni bir heyecan, yeni bir umut.
Çocuklar mutlu, gün geceye dönerken her taraf beyaz bembeyazdı.
Uykuya gözlerine yuman her çocuk o gece bütün şehri beyazlar saracak diye hayal etti.
Rüyalarda bembeyaz kar yığınları, beyazlara boyanmış oyunlar.
Gece ilerliyor, kar artıyor, umutlar çoğalıyor.
Biri huzursuz, biri mutsuz, kar tanelerini en çok özleyen, bekleyen oydu aslında,
Neden mutsuz, neden huzursuzdu toprak,
Gecenin en karanlık olduğu saatte toprağın huzursuzluğu arttıkça arttı.
Sonunda olan oldu, toprak içindeki kırgınlıkları, kızgınlıkları kusmaya başladı.
Gece çok karanlıktı, uykular çok derin,
Toprak ne karanlık dinledi, ne de uyku,
Herkesi uyandırdı, bazıları hiç uyumamak üzere uyandı, bazıları da acılara,
Uykuya mutlu dalan çocuklar korkuya uyandı,
Beyaz yağan kar, gece siyah kar olmuştu.
Siyah kar güzel değildi, çocuklar sevmedi onu,
Gece bitti ama toprak durmadı, kırgınlıklarını/kızgınlıklarını yine kustu.
Çocuklar mutsuzdu ve çok korkuyordu, toprak niye kızgın, kar niye siyahtı?
Kibrin Mağlûbiyeti -1 | İlhan Akar
23.04.2024
Baş Döndüren Diplomasi AHMET GÜRBÜZ 24.04.2024
Seçimin İmkanları YUSUF YAVUZYILMAZ 21.04.2024
Kemal Kılıçdaroğlu ÜSTÜN BOL 06.04.2024
YEREL SEÇİMLER ÜZERİNE SÜLEYMAN ARSLANTAŞ 08.04.2024
SİYASET VE SERMAYE YUSUF YAVUZYILMAZ 13.04.2024
müslüman ‘Allah diri’dir! valla! MUSTAFA AKMEŞE 19.04.2024