kuranda adem'in yaratılış kıssalarını okumuşsunuzdur. 
bana ilginç gelen iblisin içine düştüğü acıklı hal.
ortada Allahı inkar falan yok biliyorsunuz zaten mümkün değil 
çünkü kuran sahnesinde yaratıcısı ile konuşması var 

bilenlerin şahı durumundaki iblis, aklının oyununa geliyor.
akıl yürütüyor ve “ben adem’den üstünüm” diyor “ben ateşten o topraklardan yaratıldı.”

hayır hayır dost!
bu, ateş topraktan üstün / alçak muhabbetinden başka bir şey 
iblisi kovulmuş yapan şuursuzluğu 
şuursuz yani… 
yani bilincinin olmaması.
bilgi sahibi ama bilinç sahibi değil. 

konuyu açmamın sebebine gelince;

modern insan da iblis benzeri bir hal oldu sanki şuurunu kaybetti diyorum. 
kütüphane dolusu kitap okuyan, kürsü sahibi 
cvsi kalabalık adamların, dünyanın her yerinde gavurlukta yarışmasının esas sebebi, 
haydi tıbbi literatüre bir katkıda da ben bulunayım “iblis hastalığına” düçar olmalarıdır 

işin can yakan kısmına gelince:
müslümanca düşünme kayıp olan yitiğimizdir.
halkı müslüman olan toplumlardaki en önemli rahatsızlık 
inanın bence bilinç problemidir

bu farkındalık olsa bile akıl tek başına kaybedileni bulamaz dost
çünkü aklı amaç haline getirmiş bir zihin 
kalbin akla olan uyumunun dengesinin bozulduğu haldir.
aziz kitabın uyarısıyla “dosdoğru olan yol” dengeyi bulan yürüyüştür.
fizik ile metafiziğin, bedenle ruhun, akılla duygunun dengesinden bahsediyorum.
her bir yokluk ve taşkınlık sonuç olarak hak ihlalidir ve zulüm ortaya çıkarır

modern zamanlarda ortaya saçılan şey yabancısı olmadığımız kaosu çıkarıyor.
bilim imanla çatışıyor, gerçeklik idealle kavga ediyor, medeniyet tabiatı yok ediyor ve insan yaratıcısı ile kavga veriyor. 
parçaya indirgenen hayatı okuma anlayışı bütünü görmeye engel olurken 
bağından koparılan bütünü tahrip ediyor ve Allah'tan kopmayı getiriyor

akıl ve duygu birlikteliği bilgi ve şuurun ortaklığıyla oluşur.
bilgi tek başına bilinç sahibi yapmaz.
bilgi bilinç için şarttır  ama yeter şart değildir.
nice bilgi seviyesi çok olan kişinin şuursuz olduğu malumunuzdur. iblis misali 
aziz kitabın ifadesiyle “kitap yüklü eşek’’ işte… 

o halde şuur için bilginin yanında ihtiyacı olan 
kalbin alanına giren feraset, basiret sezgi, his vs unsurlara ihtiyaç var
bu anlamda akıl ve ilimle  ilintili olan kapsamlı bir şuur;
açık duyguyla hissetmektir, dalgınlığın zıttıdır
şuur; bir şeyin farkındalığıdır
şuur; Allah'ın nuru ile bakıp gören ferasetin gözbebeğidir

demiştim ki ökkeş sözü kaptı ve yani diyorsun ki mustafam
aziz peygamberin ifadesiyle
müminin ferasetinden sakının, çünkü o allah'ın nuruyla bakar (tirmizi)
dedi sonra
ayet in deyişiyle de 

وَاِذَا لَمْ تَأْتِهِمْ بِاٰيَةٍ قَالُوا لَوْلَا اجْتَبَيْتَهَاۜ قُلْ اِنَّمَٓا اَتَّبِعُ مَا يُوحٰٓى اِلَيَّ مِنْ رَبّ۪يۚ هٰذَا بَصَٓائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ

onlara bir mucize getirmediğin zaman, (ötekiler gibi) onu da derleyip getirseydin ya! derler. 
de ki: Ben ancak Rabbimden bana vahyolunana uyarım. 
bu (Kur'an), rabbinizden gelen basîretlerdir (kalp gözlerini açan beyanlardır); 
inanan bir kavim için hidayet ve rahmettir.

dedi ve sustu

paylaşmaya değer gördüğünüz yazılarımın dilediği kısmı dahil dostlarınıza ikrama açıktır.
bir gönle daha temas etmek iyidir. valla!