dindarlık; sessiz ve derin bağlılıktır

hani bilirsiniz, görmüşsünüzdür,
yüzyıllarca kendi emeğiyle açtığı yatağında(!)
aktığını bile fark etmediğiniz
etrafına bolluk ve bereket getiren, içine daldığınızda sayısız güzelliği
cömertçe veren,
varlığı umut, seyri bile neşe olan
nehirler olur ya!
dağ, ova, şehir demeden
yatağında derinden sessizce akıp giden nehirlerden bahsediyorum.
ha! işte, onları ben
dindar müslümanın haline benzetirim...

dindarlık, görünür ama
derin bir bağlılık ve sessizliktir aynı zamanda.

dindarlıkları nedeniyle insanlardan uzaklara
dağlara, evlerine, uzlete çekilmezler
yanı başımızda bilikte

çevremizde olurlar…

şehrin meşhuru değildirler
işlerinde, güçlerinde, mahallede, sokaklarda
telaşsız ve bir o kadar sükunet sahibi
kimseyle hiç bir konuda yarışmaya gerek duymadan kendi halinde yaşarlar

kendi halinde derken

sıradan kalabalıklar değildirler...
komşumuzdur, akrabadır, arkadaştır, eştir, evlattır, candır…

ve hayatı çekilir yapan ve ömre güzellikler katanlardır...

siyasi tarihi "darbeler tarihi" olan bu ülkede 'insan' veya 'dindar’ kalmak için mücadele etmenin bütün zorluğunu yaşarken
olması gereken her yerde her şeye rağmen dağ gibi duran, direnen, vazgeçmeyen
“gül yetiştiren!’’ diyorum dost, gül yetiştiren!
yaşadıklarının hikayesini kendinin hatırasında saklayan, çoğunu da unutmuş gizli kahraman olan, adamlar, kadınlardır onlar…

yılların emeğine karşı, kendine, yakınlarına dostlarına ranta çevirmeyen,
hiç bir beklenti içine girmeyen ve diline düşürmeyen,
"bizimkiler iktidar oldu ama"
diye başlayan kendi ve çevresine düşen “hisse” nedeniyle
küskün kızgın cümleler kurmayan,
"biz var ya biz” işte diye başlayan nasıl ‘dava delisi!’ olduğunu
teşhir eden söylemler, fotoğraflar paylaşmayan bir duruştur onunki...

dindarlığı nedeniyle kimi müslümanlar gibi
buldukları her kalabalığa, ortama, kişiye arındırılması ve
hidayet edilmesi gerekir zannıyla yaklaşmaz.
torbalarında biriktirdikleri
ayet ve hadisleri hoyratça çekip keskin dillerine düşürecek
okunmaya hazır edilmiş
küçük kağıt muskaları(!) yoktur ceplerinde...

‘derin bağlılık.’
her an bir kusur işleyecek ve arkasından helallik dileyecek,
özrü bol olan bir 'titrek' yaşanmışlık da değildir.

benim söylediğim dindarlık
"dinginlik" halidir.
kendini izah etmeyen, muhatabına kendini anlatmak çabasına girmeyen
tanış olduğu kişilere cebinden çıkarıp bir çırpıda uzatıp vereceği

kartvizitleri de olmayanlar...
öyle işte...

sporculuğunu, dağcılığını, kampçılığını,
veya şehrin neresinde ne var, nerede ne yeniliri bilen,
gezi deyince akla gelen veya benzeri etkinliklerin tanınmış siması olarak,
anılmak, sivrilmek istemezler.
müslümandır işte
öylece bilinsin, bilenler öylece işaret etsin yeter onlara…

etrafa el sallayan,
'karede' görünmenin hesabını yapmayan, varsa da bir yerlerde
omuz vurup başını öne uzatanlardan değildirler onlar

göz önüne gelmeyen, dikkat çekmeyen,
bir vesile ile "kıyısına!" denk gelmişseniz eğer fark edeceğiniz kişiliklerdir,

sonra;
derinliği olan ve daldıkça, emek verdikçe duvarlarını aşıp,
iç dünyasındaki güzelliklerini keşfettiğiniz
dindar adamlar, kadınlar işte onlardan bahsediyorum...

tamam ben biliyorum; ‘mutmain’ olmuş bir nefis "cennetin nefsi"dir.
yaşanan bu hayatta tatmin olan ve sükunete eren bir nefsi
mutlak manada gerçekleştirmek mümkün değil.
fakat
'din' dünya için gelmiştir ve böylesi bir tatmin halinin
"demosunu’’ veya "fragmanını"
dünya şartlarında dileyen kullar için oluşturmak da dinin gayesidir...

ökkeş o ara sözü aldı ve
dost
yolda teşhir etme kendini
yola taşırdığın ne varsa
bilesin ki
nefsinin gürültüsüdür

dindarlık;
sessiz ve derin bağlılıktır.
dedi sustu

paylaşmaya değer gördüğünüz yazılarımın dilediği kısmı dahil dostlarınıza ikrama açıktır. bir gönle daha temas etmek iyidir. valla!