ama bu kız, kız oğlan gibi değildir ki!

teknik lise makineci geçmişim olunca
binlerce irili ufaklı parçanın nasıl uyumlu bir şekilde çalıştığını veya
sıradan gibi görünen küçük bir parçanın bozulunca koskoca makineyi nasıl iş görmez yaptığını gözlemlediğim çok olmuştur.
motorun ana gövdesi veya  krank veya pistonların koca bir arabayı hareket ettirebilmesi için
hepsi hepsi bir bujiye bakar dost.
veya
ince bir metal bilezik olan sekmanın gevşemesi
ne bileyim yalandan gibi görünen bir civatanın bozulması
kocaman motorda ne büyük arızalara sebep verdiğini işten biraz anlayanlar iyi bilirler.

diyeceğim o ki;
kişisel gelişimci abi, ablalara bakmayın. dolduruşlarına gelirsiniz!
veya
ebeveynlerin kendilerinin hayattaki sözde başarısızlıklarını
çocukları üzerinden acımasızca yeniden başarı hikayeleri yazmaya kalkmaları nedeniyle
veya
kalabalık toplulukların dünyevi öncelikleri olur işte ve söylenir dururlar:
“siz de başkaları kadar büyük, ünlü, zengin başarılı vs olabilirsiniz,
tek yapacağınız onların yaptığının benzerini yapın arkası gelecek” diye gaz verirler.

mezarlıklar büyük adam olacağım diye bir ömür çırpınan,
hiç bir şey olmadan ölen insanlarla dolu.
kimse kendi olmaya aday değil.
herkes öğrenilmiş rollerin adamları olmak için çırpınıyor.
maskesiz bir günleri olmuyor çok zaman.
taklit ediyoruz. hiç olmayacak kadar farklı olan gömlekleri bedenlerimize giymeye çalışıyoruz.
ya bol geliyor ya da dar işte.
komik oluyoruz. eziyet çekiyor, sıradanlaşıyor ve  kalabalıklara karışıyoruz

“kendi halinde olmakla”
“sıradan biri olmak”
arasındaki farkı bir türlü anlamıyoruz.

savaşçı genç
yanında yürüyen iki eli bilekten itibaren kesik adama alaycı bir üslupla:
“bu halinle büyük bir savaşçı olmayı mı düşünüyorsun?” dedi
elleri kesik adam başını çevirmeden
“söylendiği gibi dünyada 4 yol vardır
çiftçilerin, zanaatkarların, tüccarların bir de savaşçıların yolu
her biri büyüklüğe çıkabilir
kendimin hangisinden olduğumu kesik ellerim nedeniyle
şimdiye kadar hiç önemsemedim” dedi
o ara
önünde yürüyen büyük dövüşçü samurayı gösterip
“şimdi büyüklüğün nasıl bir şey olduğunu farkettim ve bu büyüklüğe dokunmak
benim için güneşi tutmak gibi bir şey”
“bir şeyin
en iyisi, büyüğü olamasam da
ama yardım edebilirim büyüklüğe” diye de sözünü bağladı … (film repliği)

“kim bana Allah yolunda yardımcılar olacak” diyen hz isa’ya
“biz Allah'ın yardımcılarıyız” diyen havariler gibi...

veya
hanne annemiz
“ama bu kız” dedi büyük bir üzüntüyle
“kız oğlan gibi değil ki”
“adağı” için erkek çocuk olması
gerekiyordu ya!
ileride hz isa'nın annesi kadınların efendisi olacak hz meryem’i dünyaya getirmişti …
öyle  işte… tarihin akışını değiştiren  çocuğun annesiydi ama
neyin parçası olduğunu bile bilmiyordu.

akabe de aziz peygamberle ahitleşen bir avuç adamın elleri üzerinde Allah'ın eli vardı!
ve
unutulmuş çölün ortasında eşsiz bir medeniyet inşa edip
insanlığa armağan eden kişilerin ilkleriydiler ve onlar bundan habersizdi…

ey güzel insan!
biz “Allah'ın dinine yardımcılar’’ olmaya aday olursak
ki:
bu çok büyük bir ideale yönelmektir
kim bilir hangi ‘büyük’ işin bir parçası, yardımcısı olduğumuzu ve
değerimizi anlayacağınız günler yakındır
zamanı gelince belki de diriliş gününde illa ki çıkacaktır ortaya...

aziz dost

“kendi halinde’’ birileri olmak
kendi “orijinal halinle’’ var olmaktır. valla çok zordur.
böyle bir şey işte.
bütünün içindeki çok değerli bir parça olduğunuzu ve
eşinin benzerinin olmadığını hissetmek
kendi halini
yaratılış hikayeni keşfetmeye başlamanın ilk adımlarıdır
o zaman
haydi bismillah…

ökkeş o güzel sesiyle

وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ اِلٰى مَا مَتَّعْنَا بِه۪ٓ اَزْوَاجًا مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ ف۪يهِۜ
وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَاَبْقٰى

(taha 131)
okudu ve sustu…
.