BEN, SEN VE ONLAR

Yüreğimde bir volkan gümbür gümbür patlarken
Bir anlamı olmuyor iltifatın, ithamın
Gözlerimin alevi içerime akarken
Derin bir sükûneti kalmıyor ağlamanın

Düşen yorgun kollarım kırılıyor omzumdan
Hepsi de ellerimde tutunduğum dalların
Hemen ve şimdi bana, çıkış gerek buradan
Daha çok bekleyemem, çok geç olacak yarın

Benden uzakta dursun, kibirle kasılanlar
Yorgun başım boynuma ağır geliyor bazen
İçimde sakladığım umuda asılanlar
Bir balık karnındayım engin denizde yüzen

Siz beni hep başı dik hep onurlu gördünüz
Bilmediniz hiç benim kırık dökük yanımı
Yılmadınız başıma her gün çorap ördünüz
Göklere öfkelenip kırdınız kanadımı

Oysa ben uçmak için kanat istemeyenim
Acıttınız canımı yine de aldırmadım
Merhametliyim ancak başını eğmeyenim
Üstüme gelmedikçe kimseye saldırmadım

Gemiye binmek varken ‘rabbi yessir’ okursun
Ben Nuh’un tufanında arkandan yalvarırken
Acılar içindeyim bütün dalgalar dursun
Yüreği yelken açıp dönmez öyle mi giden

Tarih tekerrür değil, hayır, hiç inanmadım
Bir yerde kırılacak sürer sanılan düzen
Lavını gizlemiyor yükselen korku dağım
Nedir şu yüreğimin derinlerinde gezen

Gönül kaybettiğinde bastığı sabit yeri
Her yanıma dolanır umutsuzluk ağları
Düelloda yendiğim korku kılıklı eri
Yeniden silahlanmış, aşıp gelmiş çağları

Ellerimde yoktu hiç asa ve yed-i beyza
Tırnaklarımla kazdım, geçeceğim kanalı
Kalktım ve zafer tacı taktım tüm imkânsıza
Adandığım bellidir, tüm hayatım kınalı

Şimdi ben bir çukura düştüm diye duracak
Ve orada oturup kalacak kişi miyim?
Bir Zümrüdüanka’yım, en yüksekte uçacak
Söyleyin, kuşum diye serçenin eşi miyim?

Yine gönül köprümü kurarım uçuruma
Yine kalkar ayağa ve buradan çıkarım
Geceler karardıysa çözüm var bu duruma
Hiç ışık kalmadıysa ben kendimi yakarım

Yeter ki gel gemiye, tufanda kaybettiğim!
Şaşırma, bul yolunu ışığıma bakarak
Kuyudan sonra benim zindandaki yitiğim!
Çık gel artık n’olursun duvarları yıkarak

Allah’ım! Sana dönüp sana açtım özümü
Sana sunduğum hüznün gözlerini kaybettim
Bir koku gönder bana, gerçek eyle sözümü
Yitiğimden bir müjde, yıllar yılı sabrettim
Allah’ım! Aydın eyle Yakup gibi gözümü…