Mazbut Bir Hayat, Sağlam Bir Ahlak ve Bol Bol Sevgi

‘Gibi’ adlı komedi dizisini takip edenler başlığımın dizide geçen bir replik olduğunu hatırlayacaklardır. Dizi de Yılmaz adlı karakteri canlandıran Feyyaz Yiğit’in genç kalmak ve mutlu olmak için verdiği formül buydu. Tabi buna inanarak mı söylüyor ya da ironi mi yapıyor bilemiyorum. Ancak benim açımdan bu formül post-modern çağın insanı için psikolojik ve fizyolojik sağlık açısından fazlasıyla geçerli bir reçete hükmünde. Feyyaz Yiğit bunu yazarken benim hissettiklerimi düşünerek mi yazdı bilemiyorum ama saydığı üç kavramla huzurun adresini elimize tutuşturmuş oluyor kanımca.

Evet, herkesin aradığı ve peşinden koştuğu huzuru çağımız insanı bir türlü bulamamaktan yakınıyor. Baktığı yerler büyük oranda hatalı ya da yanlış yorumlanıyor. Günümüz insanının tefekkür edebilmek için kafası ve zamanı fazlaca dolu. Bu doluluğun önemli bir sebebi de ekran gibi görünüyor. Yani günümüz insanının sabahtan akşama kadar aralıksız odun kırmasından, toprak sürmesinden falan bahsetmiyoruz. Kafamızı ve zamanımızı dolduran şey cebimize sığdırdığımız ve evimizin başköşesine koyduğumuz ekranlar. Bu ekranlar sayesinde anlık hazlar ve sayısız gereksiz malumat ile zihinlerimiz dolarken enerjimiz bitiyor. Zira beynimiz ekran ile fazlaca meşgul olduğunda enerjisi adeta sömürülmüş oluyor. Çağımız insanının bitmek bilmeyen yorgunluğu buradan ileri geliyor büyük oranda. Bununla beraber insanı rahatsız eden moralini çökerten birçok olumsuz his de yine ekran kaynaklı. Eltisinin gittiği tatili, bacanağının aldığı yeni arabayı, arkadaşının yediği yemeği, fenomenin ultra lüks hayatını hep storyler ya da paylaşımlar vasıtasıyla öğreniyoruz. Bunların bizde bıraktığı etkiler ise kıyaslama, kıskanma, haset, dedikodu ve tüketici bir rekabet hissi oluyor.

Mazbut kelime anlamı olarak derli toplu, düzenli, sağlam anlamlarına geliyor. Herhangi bir şey ya da insan için kullanıldığında olumlu ve ideal bir anlamı var yani. Ben “mazbut bir hayat”tan sakin, net, düzenli, sınırlarını bilen, mahremiyete saygılı, ayakları yere basan bir yaşam biçimi anlıyorum. Anlık hazlarda tatmin aramayan, belirli dokunulmazları ve kırmızı çizgileri olan insanlar mazbut bir hayata daha yakındır. Mazbutluk, kanaati ve kontrolü de beraberinde getirir. Mazbut bir insan anlık hazlar için yaşamadığından her yeni şeye balıklama atlamaz analiz eder, seçenekleri fark eder, ölçülü hareket eder. Mazbut insan boş ve faydasız bilgilerden ve malumatlardan da uzak durur. Bu sayede kafası ve zamanı boş işlerle dolu olmaz ve gerekli şeylere odaklanabilir. Reklam ile de işi olmadığı için yaşadığını gerçekten yaşar, sevincini gerçekten hisseder ve sadece gerçek muhataplarıyla bu güzellikleri yaşar.

Mazbut insanın ahlakı da sağlamdır. Meşhur olmak ya da göz boyamak gibi bir hedefi olmadığı için popülerlik uğruna prensiplerinden taviz vermez. Gerçekte neyse odur. Hataları elbette olur lakin bu hatalarını düzeltme konusunda milletin dediğinden ziyade bağlı olduğu ahlak dizgesini önceler. Ahlak sisteminin vaz ettiği şeyleri millete reklam olmak için yapmadığı için gerçekten yapar ve yaparken de lezzet alır. Yani gülüyorsa gerçekten gülüyor, ağlıyorsa gerçekten ağlıyor ve gerçekten yaşıyordur.

Mazbut ve ahlaklı insan bol bol sever ve sevilir. Hayatından manevi sevgi maddi sevgiden önce gelir. Lakin maddi sevgiden de nasiplenir ahlaki sınırları çerçevesinde. Başta kendi ve ailesi olmak üzere insanları çok sever ve onlara olan sevgi ve minnetini göstermekten imtina etmez. Gösterişe kaçmaz; mütevazidir ama ne yapıyorsa gerçekten yapmak istediği için yapıyordur. Ekranda gördüğü için yapmaz, içinden geldiği için yapar ve bu kalıcı bir lezzete ve huzura dönüşür. Eşiyle ve çocuklarıyla iletişimi güzeldir. Ayağını yorganına göre uzatır, sabırlıdır, azimlidir. Eşini kıskanır başkalarının ekranlarında arz-ı endam etmesine gönlü razı olmaz. Sınır koymayı, hayır demeyi ve gerektiğinde “dur!” demeyi bilir. Mazbut bir hayat, sağlam bir ahlak ve bol bol sevmek iyileştirir.