Ben seni hep hoş tuttum, otağ verdim bağrımda
Senin beni terk edip gitmen nedendir gönül?
Arka dönünce sana gölge gibi ardımda
Peşimden koşup bana yetmen nedendir gönül?
Hangi gülden yadigâr ellerindeki kına
İnlemen yürek yakar yâr düşünce aklına
Bağında yaşanan her ayrılık acısına
Bir şeyda bülbül gibi ötmen nedendir gönül?
Buyruğa boyun eğip dönerken hep yerküre
Bin çabayla yönümü ben de döndüm göklere
El yordamıyla beni bakla arayan köre
Mahalle pazarında satman nedendir gönül?
Etimi kemiğimden ayıran demir tarak
Ceylanıma saldırır yaylamda uluyarak
İsyanımı susturup aklımı yok sayarak
Bir koyun gibi beni gütmen nedendir gönül?
Özleyen herkes gitti görmeye sılasını
Gittiğin yerde benden buldun mu âlâsını
Dağımda avladığın bir ceylan balasını
Çakallar arasına katman nedendir gönül
‘Yalnız benim’ diyerek açık ettin huyunu
Beni düşürmek için derin kazdın kuyunu
Getirdin kırk dereden kırk testilik suyunu
Yar başında durdurup itmen nedendir gönül?
Ben kendi çöllerimde çaresiz çırpınırken
Senin yolun olurdum sen geçerdin üstümden
Bir tek yudum su için kapında dilenirken
Kıvranan girdabında yutman nedendir gönül?
Hangi suçun duvarı aramıza ördüğün
İyiliğim yok mu hiç, hep mi zulüm gördüğün
Yorulmuş bineğimi vaha diye sürdüğün
Çöllerinde beni yok etmen nedendir gönül?
Hicran vadilerinin harlanmış ateşiyle
Yakarak dolaştırdın ruhumu, ruh eşiyle
Ak-kara karıştırdın, az bulunan iyiyle
Kötüyü birbirine çatman nedendir gönül?
Tüm büyük sözlerime dedim: ‘Tövbe Yarabbi!
Sen kıldın beni sevda sözlerinin edibi.’
Madem öyle senin hep çakırdikeni gibi
Ruhuma her yanından batman nedendir gönül?
Nankörsün, vefasızsın, ne olur bilmem sonun
Sözü bitir, kalmadı ipe serecek unun
Bana ‘Sevgili’ derdin madem öyle Yusuf’un
Satıldığı pazarda satman nedendir gönül?
Yol yordam öğretiyor, gördün mü yeni yetme?
Ayaklar baş olunca dedim sana: ‘Dert etme!’
Volkan gibi patlarım artık daha zulmetme
İsyanımı içimde tutman nedendir gönül?
Süreyya yıldızıyla bir tutardın sen beni
Ruhumu yok sayarsan tanımlar mı ten beni
Tanıyan herkes gibi sen de severken beni
Şimdi alçaklarla bir tutman nedendir gönül
Soluduğundan bizim yaylanın havasını
Herkes gibi güderdin yiğitlik davasını
Beklemeden inecek umudun kovasını
Düştüğün her kuyuda yitmen nedendir gönül?
Benim de yaram kanar ey dertlerin tabibi
Gör benimle savaşıp elle barışan kalbi
Kurak toprakta gezen ince bir dere gibi
Menzile ulaşmadan bitmen nedendir gönül?
Dedin ki: Ben özgürüm, gitmeye hakkım yok mu?
Bülbül gibi güllere ötmeye hakkım yok mu?
Bir aşka varlığımı satmaya hakkım yok mu?
Diye beni yokluğa atman nedendir gönül?
Benzerin var mı diye gezdim koca cihanda
Sensiz hayat tatsızdı, umut tükendi canda
Diyar diyar ararken seni bulduğum anda
Beni gurbette koyup gitmen nedendir gönül?
Yüreğini üşüten yalnızlığı giyerek
Dedin: Ne yâr isterim ne bana yâran gerek
Bedeli ömrüm olan bengisuyu iterek
Zehir karışmış balı tatman nedendir gönül?
Kim aldı seni benden hangi pazarda bulup
Sonbahara ulaşmış gül gibi benzin solup
Haksız yere suçlanmış yaramaz çocuk olup
Kıvrılıp dizlerime yatman nedendir gönül?
(A.S. D)
