Dinlemeyi bilene konuşan gözler vardır
Sırlarını içinde saklayan yüzler vardır
Bir tek güle emanet edilen sözler vardır
Sen o sözü ey gönül bilmem neden almadın.
Diyemem kimler kırdı dünyamın direğini
Dizimde uyutmadım ağrıyan yüreğimi
Bir gülden öğrendim ben bir gün gideceğimi
Güller soldu ey gönül ancak sen hiç solmadın.
Yılgınlığın dumanı inerken gözlerime
İstedim ki basarak yürünsün izlerime
Şerh düştü yalancılar dosdoğru sözlerime
Doğru belli ey gönül sen yanlışı silmedin.
İstedim gerçekleşsin ayık gördüğüm rüya
İstedim benim için bir tek gün dönsün dünya
Bir nisan yağmurunda gönül durdu duaya
Herkes geldi ey gönül bekledim sen gelmedin.
Sordum sana dedin ki: Kardeştir örs ve çekiç
Aşk ateş denizidir, çok değil bir yudum iç.
Doruğu geçtik artık bahane uydurma hiç
Kaybolunca ey gönül beni neden bulmadın.
Çok bekledim gelmedin başı dönen dünyama
Yıllar süren yokluğun böğrümde saplı kama
Sensizlik çöllerinde gün ererken akşama
Sel gidince ey gönül neden bende kalmadın.
İndi tüm yelkenlerim sen yanıma gelince
Özgür başını bana kölem gibi eğince
Korkumun dağlarına yıldırımlar inince
Kimsesizdim ey gönül neden yoldaş olmadın.
Aynı sözü söylemez kalbim ile kalemim
Dengesizdir bu yüzden çalkalanır yüreğim
Söyle suçum her neyse kısasımı dilerim
Vursun düşman ey gönül dedim beni salmadın.
Özleminle gözüme gölge düştü o zaman
Hicran sinen dağımı bürüdü kızıl duman
Acı haberler aldım yüreğime saplanan
Seni kaç kez ey gönül dara çektim ölmedin.
Vuruldun her gönülde od yakan közlerime
Nice sırlar gizledim kan döken gözlerime
Yoruldum kara sular inerken dizlerime
Herkes geldi ey gönül sen kapımı çalmadın.
Yazgı denilen şeyi her okuyan anlamaz
O yeşil mevsimlerin kulakları çınlamaz
Uğruna baş koysa da her arayan bulamaz
İncim saklı ey gönül denizime dalmadın.
Alçak gönüllü isem demedim ki alçağım
Eğrilirsem kendime bileylenmiş bıçağım
Elden değil kendimden nice yıldır kaçağım
Yokluğumda ey gönül aramaktan yılmadın.
Ne desem şu dünyada mutluluk umanlara
Bir zaman düşüncemi kaplayan dumanlara
Çirkin kokan bakıştan yılıp savrulanlara
Hiç bakmadın ey gönül seferini bölmedin.
Muhabbet mülkünde sen neden elle coşarsın
Dere tepe aldırmaz yorulmadan koşarsın
Sıra bana gelince volkan olur taşarsın
Söyle neden ey gönül hiç yüzüme gülmedin.
Bekledim yüreğime aşkın yağmuru insin
Bir saçağın altına sığındım yağmur dinsin
İstedim bu dünyada tüm sevenler sevinsin
Son duamı ey gönül hiçbir zaman bilmedin.
Son duamı ey gönül hiçbir zaman bilmedin… (A.S. D.)
