Bulduğu her gerçeğin ardı sıra sürünen
Bu ışık huzmeleri sararmış tülden gelir.
Hangi doktor ne yapsın, sessizliğe bürünen
Ruhuma ferman dilden, derman gönülden gelir.
Hanı yağma var diye, koşmuş zenginlik uman
Neden gitmedi bilmem başımı saran duman
Bu ağıt, bu haykırış, bu gözyaşı, bu isyan
Bildim gönlüne diken batmış bülbülden gelir.
Hesabımı tez gören, toplar defteri dürer
Ya dağa ya çöle der, beni yurdumdan sürer
Yaprağını dökerken anılar birer birer
Benim ilkbaharıma selam eylülden gelir.
Kuşatır her anımı umudun nurdan ağı
Ruhumun kalıbında pişirirken toprağı
Gönül dağımda yanan bu ateşin kaynağı
Közünü ciğerimde saklayan külden gelir.
Kar-yağmur söndürmedi yaktığım bu ateşi
Nerde yalnız gönlümün, sessiz ruhumun eşi
Bin duayla doğarken ömrümün tek güneşi
Her renk çiçek verecek, soyu sümbülden gelir.
Ufuklar ötesine bitmez bir özlem varken
Umudum neden bitsin daha canım yaşarken
Dalgalanan bir ışık evreni kucaklarken
Baş döndüren bu koku, bir kızıl gülden gelir.
Yeni kapılar açtı aldığım her bir soluk
Bengisuyu akıttı suyu kesilmiş oluk
Anladım içerime sığmayan bu mutluluk
Yüreğime sunulan peşin ödülden gelir.
Dedim: Bırak korkuyu, elini koynuna sok
Hiç şaşırmaz yönünü, göklerin attığı ok
Sanma ki kolay oldu, sanma ki bedeli yok
Başarı, çok sabırdan, çok tahammülden gelir.
Uzun yolda yürümek gelmez ki aceleye
Adağımı sormuşsun, canım vardı hediye
Hala merakta isen çarem nerede diye:
Ruhuma ferman dilden, derman gönülden gelir.
Ruhuma ferman dilden, derman gönülden gelir.
Derman gönülden gelir.
(AS. DEMİRCİ)
