yüreği soğuyanın savaşı biter (s.k.)

70li yılların ortalarında gençler liginde top oynadığımız zamanlarda 
futbolculardan takip ettiğimiz idollerimiz vardı
şimdilerde futbol oynayan gençler de 
bugünün yıldız futbolcularına öykünürler ve onlar gibi olmak hayallerini süsler…

esasında hayatın tüm alanlarında da aynı benzerliği görürsünüz. 
sanat camiasına bakın 
dünün kitlelerinin hayallerini süsleyen sanatçıları 
bugünkü nesil için bir anlamı yoktur. 
en fazla üstad olarak anılır ve tarihin sayfasında bir yıldız olarak kaydedilmiştir 
o kadar. 
eskinin yıldızlarının kitleler için  
bir yaşam örneği olarak cazibesi yoktur. kalmamıştır.
bilirsiniz işte 
geçmişte yıldız olanların en çok üzüldükleri şey unutulmuş olmalarıdır 
geçen yıllar tüm yıldızların üzerine bir bulut gibi çöker 
görünmez yapar. unutulur giderler.

sönmeyen batmayan yıldız yoktur be dost.

bu durum tüm dini ve ideolojik hareketteki yıldız kişilikler için de benzerlik taşır...
yaşanan zamanda inanç sahipleri 
kendi içinde yeni kahramanını var edemiyorsa, 
kitleleri geçmişin kahramanları ile oyalayamazsınız.
dönüp bakmazlar dahi... 
özellikle gençler için kendi anlarını yaşayan yıldızlar gerekir. 
önderler diyorum, illa ki olmalı, çıkmalı, hareket içinde gözükmeli. 
bir hareketin inancında canlılığı içinden çıkan yıldızlarıyla ölçülür.
bu, düşünce adamından sanatçısına, siyasetçisinden askerine, bilim adamından 
eylem adamlarına kadar içinden 
çokça kahramanlar çıkmalı yani canlı ete kemiğe bürünmüş olmalı 
ki
yeni nesiller gönlünü yüzünü çevirsin ve onlar gibi olmak için bir ideal sahibi olsunlar.
bunlardan ne kadar çoksa bilin ki 
o kadar o toplulukta hayat ve hareket vardır. 

elli yıl, yüzyıl, beş yüzyıl, bin yıl önce yaşamış ulemayı, bilim adamını, askeri, mücahitleri, devlet adamını
bugünün neslin önüne örnek alınacak diye koyarsanız, bir de yalan dolanla uçurur insan üstü varlık haline getirirseniz bile 
toplumda örnek alınacak heyecanı ortaya koyamazsınız 
ölü sevicilik böyle bir şeydir...
bugün yaşadığımız tam da budur. 

insanlar uzakta olanı, yıllar önce yaşamış 
farklı zamanın ve zorluklarının kahramanları değil. 
içinde birlikte yaşadığı kahramanları kendine örnek almak istiyor 
hatta adı 'sahabe' bile olsa bu böyledir. 
bakma öyle dost 
dediğim manada örneklik olmayınca
sahabe, ağlak vaizlerin kürsüde isimleri ağızlarında geviş oluyor 
veya hz hüseyin'in misali kerbela gününde kitleler için tam bir tiyatro sahnesi kuruluyor ve otantik bir turizm aracı haline getiriliyor. 

ümmetin fukaralığın en bariz gözüktüğü alan ne derseniz 
bence 
müslümanların yıldız yani kahraman eksikliğidir. 
siyasetçiden, bürokrasiye, sanattan eylem adamlığına, oradan ilim adamlarına bi bakın 
ne demek istediğim anlaşılır. 
ne kadar azlar. görmüyor musunuz?

müslümanlar olarak yaşanan hayatın farklı alanlarında 
hangi yıldızlar, kahramanlar var ettik ki 
yeni nesiller peşi sıra gitsin. 

çok çarpıcı bir misal vereyim 
okuyan mühendis olan, bir şeyler üretmek için ümmetin gençlerine kahraman olacak bugünlerde bir kişi çıktı 
ülkenin adeta kaderini değiştirdi, moral verdi gençliğe heyecan kattı 
tam da bunu söylemek istiyorum
selçuk bayraktar 
tam bir yaşayan yıldız ve gençliğin kahramandır 

her alanda benzeri kişilerin çıkması ve çoğalması olmazsa olmazdır.

ölü değil. yaşayan kahramanlara ihtiyaç var. onu derim. 

haydi sadede geleyim:
'aksa tufan'ıyla 
filistinli müslümanlar bir kez daha 
tüm mazlum dünyalılara 
işgalci zalimlere karşı nasıl direnmenin gerektiğini öğretmiş 
mazlumların yaşayan kahramanları olarak yerini almıştır.
'tufanı' konuşsak sanki iyi olacak
sonra...