Çanakkale’den Gazze’ye

Dur yolcu, bilmeden gelip bastığın,

Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.

Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın,

Bir vatan kalbinin attığı yerdir!.

Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda,

Gördüğün bu tümsek Anadolu'nda

İstiklâl uğrunda, nâmus yolunda,

Can veren Mehmed'in yattığı yerdir!

                                                         N. Halil ONAN

İstanbul ve Çanakkale boğazları stratejik noktalar olduğundan tarih boyunca dikkat çekmiş, Rusya ve İngiltere başta olmak üzere devletler bu boğazları ele geçirmek istemişlerdir.

Abdülhamid Han, Kale-i Sultaniye’de tabyalar yaptırarak boğazın emniyetini sağlamıştı. Abdülhamid Han’ın tahttan indirilmesinden 6 sene sonra Çanakkale, savaşla burun buruna geldi. Düşmanlar, beş çayını İstanbul'da içme hesabı yaparken müttefikimiz görünen Almanya, düşmanlarımızla gizli antlaşmalar peşinde koşmaktaydı.

1915 yılında Gelibolu ile Çanakkale Boğazı’nı savunan 5. Ordu’nun başında “Yahudi” kökenli Alman komutan “Liman von Sanders” vardı. Ne büyük hata! Onun gayesi Almanlara vakit kazandırmaktı. Bunun için de Mehmedciklerimizi piyon gibi öne sürmekten çekinmedi. Komutanlardan itirazlar yükselse de olan vatan evladına oldu. Ecdadımız, “Gâvurdan dost, domuzdan post olmaz” diye ne güzel söylemiş.

18 Mart 1915'te başlayan Çanakkale Savaşları neticesinde gencecik vatan evlatları şehid düştüğünden mekteplerin bazısı o sene mezun verememişti.

Düşmanlar Osmanlı'nın kısa sürede yenileceğini düşünüyordu. Yüce Yaradan, kendi ismini haykırarak mücadele eden kullarını mahcup etmedi. “Nusret Gemisi”nin dualarla döşediği 26 tanecik mayın ile “Seyyid Onbaşı”nın isabet ettirdiği top mermisi savaşın çehresini değiştirdi.

“Nusret” yardım demek. Mevlâmız, nusretini Nusret Gemisi vasıtasıyla gerçekleştirip kendisine güvenen ve “Tevfik Allah’tandır” diyen kullarının yüzünü güldürdü.

Düşmanlar, denizden geçemeyeceklerini anlayınca kara harekâtıyla Çanakkale'yi geçmek istediler. Askerî mevkiler, sivil mekânlar, özellikle hastahane ve camileri bombaladılar. Yasak olduğu halde kimyasal silah kullandılar.

Kindar İslâm düşmanları; ibadethaneleri yıkmak ve katliam yapmaktan zevk alıyorlardı. Bazı hain ve gafiller ise, bombalamaya karşı tedbir olarak camilerin minarelerinin yıkılmasını öne sürdüler. Minareleri yıkma işini düşman zaten yapıyor diyen ferasetli komutanların tavır koymasıyla bu durumdan vazgeçilip minarelerin siyaha boyanması fikri benimsendi.

Cami ve minarelerin çeşitli sebeplerle yıkılması veya yıkılmaya terk edilmesi şeytanca bir plandır. Yakın tarihimizde, camide sarhoşların barındığı bahane edilerek çeşitli sebeplerle metruk kalan camilerin minaresini yıktırıp çatısını söktüren kötü niyetli idareciler olmuştur.

Çanakkale muharebelerinde Yahya Çavuş gibi binlerce kahraman savaştı. Çanakkale, isimsiz kahramanlar diyarı. Kahramanlarımız için türküler yakıldı, şiirler yazıldı. Ne yazık ki, bir müddet şehitlerimizin mübarek bedenlerine bile sahip çıkılamadı.

Çanakkale Zaferi, yıllar sonra sadece denizden gemilerin yaptığı gösterilerle kutlanmaya başlandı. Yıllar geçti… Anzakların ölülerine sahip çıkması bizim idarecilerin dikkatini çekti. Anıtlar yapılıp kutlamalar karada da yapılmaya başlandı. Cumhurbaşkanı Turgut Özal'ın desteğiyle törenler daha da anlam kazandı ve gittikçe önemi artarak günümüze gelindi. Şehitlikler, siperler ve muharebe alanı düzenlendi. Namazgâh, mescid, müze vesair mekânlar ziyaretçiler için hazırlandı.

Çanakkale, gönlü iman dolu dedelerimizin şehit ve gazi oldukları yer. Özellikle harp alanını abdestli olarak ziyaret etmeli ve her karışının şehit kanlarıyla sulandığının farkında olunmalı. Dedelerine layık olmak isteyen torunlar, her sene izci kıyafetleri içinde "Dedeciğim ben geldim." diyerek Çanakkale'yi ziyaret etmekte. İzcilerimiz, Çanakkale’de savaşan ordunun yediği tayının aynısını yemekte, şafak harekâtı yürüyüşüyle o günleri yâd etmekte.

Çanakkale, I. Dünya Savaşı’nda Osmanlı Devleti’nin savaştığı cephelerden sadece bir tanesi. Burada kazanılan zafer, dünya dengelerini sarsarak milletimizin manevi gücünü bir defa daha dünyaya gösterdi. Bize düşen; zulme başkaldıran ecdadımızın yolundan gidebilmek, düşmanın her türlü işgal, baskı ve dayatmasına karşı koyabilmek.

Çanakkale’deki cihada tüm İslâm coğrafyasından gelen mücahidler katıldılar. Gazze’den gelenler de vardı. Çanakkale şehitliklerinde mezar taşları bulunan bu vatan evlatları bizim manevi değerlerimizden.

Bugün aynı mücadele daha ağır şartlarda Gazze’de veriliyor. Zalim İsrail bombalar yağdırıyor. Sahursuz ve iftarsız veya otlardan yapılan çorbalarla tutulan oruçlar. Ne büyük imtihan!

En fazla bir haftada işgal ederim diye hesap yapan Siyonistler şaşkın. Beş çayını İstanbul’da içmeyi planlayan İngilizler nasıl başaramadılarsa inşallah İsrail de son kale Gazze’yi işgal edemeyecek. Bunun için benliğimize dönmeli ve düşmanımızı iyi tanımalıyız. Gayret bizden, tevfik Allah’tan.

Şehid ve gazilerimizi hayırla yad ederiz. Gazze’de vatanlarını savunan kardeşlerimize dualar eder, en yakın zamanda işgalden tamamen kurtulmalarını Yüce Mevlâ’dan niyaz ederiz. İsrail ve yandaşlarının mallarını boykot etmek başta olmak üzere düşmanla mücadele için gerekli tüm çalışmalarda Rabbim bizleri muvaffak kılsın.

Sizleri, İstiklâl Şairi Mehmed Akif'in “Çanakkale Şehidlerine” adlı şiirinin bazı bölümleriyle baş başa bırakıyor, şehadet aşkının gönüllerimizi yakmasını diliyorum.

Asım'ın nesli...diyordum ya...nesilmiş gerçek:

İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmeyecek.

Şühedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...

O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar,

Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,

Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor!

Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker!

Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.

....

Sana dar gelmiyecek makberi kimler kazsın?

"Gömelim gel seni tarihe" desem, sığmazsın.

....

Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,

Sana âğûşunu açmış duruyor Peygamber.