bana her şey seni hatırlatıyor

gönül yarası çekenler olur, bilirsiniz…
mesela
bir ortamda sevdalısının adı geçse bir nedenle,
veya tv’deki hava durumunda yaşadığı şehrin ismi bile okunsa,
adamın göğsüne hançer gibi saplanır.
“her şey onu hatırlatır’’. unutamaz işte insan.
onun içindir aşk acısı en derin ve iyileşmesi en zor olan yaradır adamın gönlünde
şiirler, şarkılar, kitaplar yazar sevda adına.
gönül yarası söyletir işte…

bir de bedenimize olan çarpma, vurma, kesme nedeniyle yaralanmalar olur.
sizin de illa ki bir yerleriniz yaralanmıştır.
adeta canınız yara yeridir
hele bir de derinse çektiğiniz acı katlar
onun için her an koruruz, dikkat eder, sakınırız.
hem benzer yaralar almamak için
hem de yaranın iyileşmesi için çok özenli oluruz.
dilimizde de yaranın hikayesi hiç bitmez, anlatır dururuz meraklı çevreye…

dost hele şu ‘yara’larımızı bi konuşsak diyorum:
neyi konuşur ve gündem edersek, neyi görür ve dikkat kesilirsek bilin ki
taşıdığınız ‘yara’dandır.
‘acı’ konuşturur derler ya!
yaralarımız kimliğimiz olur çok zaman
neyse dert ettiklerimiz dile düşen odur işte.

kimileri borsa paritesini, dolar altın akışını büyülenmiş gibi seyreder ve
gün boyu onun konusunu eder
veya kötüye gitmesinden korkulan ticaret
rızık telaşı saran gönüller vardır
gündelik telaşları sadece odur sanki.
maaş, bordro hiç bitmeyen muhabbet konusudur
gündüz yetmez eve taşır günlük iş hikayesini.
kendi ve sevdikleri için korktuğu en önemli şey benzer hassasiyetlerdir.

bu sıra ilginç olan kimliğinde yazan dini ibaresi müslümandır ama
yaşanan hayatın ortalamasına
kişiliği olarak hiç yansımaz dersek
yanlış olmaz
ezbere düşmüş dini ibadetleri vardır belki,
o da belki işte
sadece tekrara dönünce ruhsuz ritüeller oluverir.

dert sahibi olmadan,
dertli olmadan dava sahibi olunmaz be dost.
adeta kanayan bir yaradır müslüman olmak
elinde “bir avuç kor tutmuş” gibi yaşarsın işte
bizi “kalabalık!” olanlardan ayırt eden de tam da odur... bilirsiniz değil mi?

dindarlık öyle birşeydir ki ;
yarasını sakınan adam, misalidir,
onu derim…

aziz peygamberin beni en çok etkileyen taraflarından biri
günlük hayatındaki olan şeylere karşı gösterdiği tepkiler ve söyledikleridir
bu öyle bir haldir ki her an farkındalığı vardır ve eşsizdir.
benim için onun seçilmiş biri olduğuna en büyük delilidir.
mucize arayanlara hayret ediyorum
böylesi bir farkındalık ancak peygamberde olur diyeceğiniz bir halden bahsediyorum
“yakın” olarak inanan ve gören, bilen bir gönlün
her an Allah'ı hatırlaması
diline ve haline düşmüş sayısız örnekliğini görürsünüz

yağmur yağar ve herkes için farklı anlamı vardır
o gömleğini sıyırıp göğsünü açar
“onun Allah ile ahitleşmesi yeni” derken ıslatır bedenini
ilahi bu nasıl bir uyanıklık halidir böyle!
gönül neyle, neyin sevgisiyle dolmuşsa eğer rengini elbette dışarıya taşıracaktır.

şarkının deyişiyle
“bana her şey seni hatırlatıyor” diyordu ya!

sahi dost; sana her şey neyi hatırlatıyor? diyordum ki

ökkeş tebessüm eti ve

وَلَا تَكُونُوا كَالَّذ۪ينَ نَسُوا اللّٰهَ فَاَنْسٰيهُمْ اَنْفُسَهُمْۜ اُو۬لٰٓئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ
Allah'ı unutup da, Allah'ın da kendilerini kendilerine unutturduğu kimseler gibi olmayın;
onlar, yoldan çıkmış kimselerdir. (haşr/19)

dedi ve sustu…

paylaşmaya değer gördüğünüz yazılarımın dilediği kısmı dahil dostlarınıza ikrama açıktır.
bir gönle daha temas etmek iyidir.valla!