Sahi ne dersem anlarsınız.
Veya nasıl söylersem duyarsınız.
Sonra ne yapsam alınırsınız.
Ey insanlık.
Bizi buralara getiren şey elinize de olana bakmak/almak için degil ki.
Küçük de olsa evimiz vardı.
Akşamları dönüşünü beklediğim,
Sokak başlarında gördügüm de kucağına,
Geceleri korktuğum zamanlar da gölgesine sıgındığım Babam vardı.
Dizini yastık yapıp başımı koyduğum ve kokusunda en güzel rüyalar gördüğüm Annem vardı.
Sonra,
Yıkılan yok edilen evlerimiz /şehirlerimiz.
Sonrası yok..
Adımın ne önemi var ki.
Hangi sınırları aşıp geldiğiminde.
Ey evin sahibi,
Kapına canhıraş bir şekilde gelip çalanlara yüzüne/gözlerine bak..
Evet size söylüyorum.. Yüzüme /gözlerime bakarmısınız.
Kapatmadan önce.
Bak ki, belki kimbilir insanlığından utanırsın.
